Ба озмуни "ҶТ" Чанд паҳлуи як иҷлосияи таърихӣ Бо таназзул ёфтани низоми шӯравӣ собиқ давлатҳои иттифоқӣ роҳи мустақилияти усули давлатдориро пеш гирифтанд. Дар ин қатор Тоҷикистон низ дар остонаи солҳои 90-ум истиқлолияти хешро ба даст овард.

15 дастоварди як иҷлосия Оғози солҳои 90 – уми асри ХХ дар харитаи сиёсии ҷаҳон тағйироти сифатан куллӣ ба миён омад. Давлати абарқудрати Шӯравӣ бо дасти ҳизбиёни яккатозаш аз дохил фурӯ рехт. Натиҷа ҳамин буд, ки ҷумҳуриҳо соҳибистиқлол гардиданду озодии мустақи-лонаи худро ба даст оварданд. Дар ин раванди давлатсозӣ мардуми моро душманони дохиливу хориҷӣ ба ҷангу низоъҳои таҳмилии шаҳрвандӣ кашиданд. Дар саросари кишвари мо буҳрони амиқи сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ ва мафкуравиву

Ба истиқболи он ВМКБ симои худро дигар мекунад Дар зарфи 31 соли Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон шаҳру ноҳияҳои Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон куллан тағйири симо карда, маҳз дар ин давра корҳои созандагию бунёдкорӣ вусъат ёфтанду иншооти гуногуни хоҷагии халқ мавриди истифода қарор гирифтанд.

Боиси ифтихор ва сарбаландии ҳар як фарди тоҷик аст, ки бо дастгирии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соҳаи варзиш дар саросари мамлакат сол аз сол рушд ёфта, бо истифода аз имконияту шароитҳои хуби варзишӣ, варзишгарони боистеъдоду бомаҳорат ва малакаи баланди касбии варзишӣ мақому манзалат ва шаъну шарафи Ватани азизамонро дар арсаи байналмилалӣ ҳимоя намуда, нуфузи ҷумҳуриямонро баланд бардошта истодаанд. 

Имрӯз аз тарафи кормандони рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” дар якҷоягӣ бо намояндаи Раёсати кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Душанбе Додхудо Шарипов аксияи тақдими китоби “Душанбе - ганҷе дар қалби Осиё” гузаронида шуд.Аксияи мазкур дар бинои “Шарқи озод” баргузор гардида, дар доираи он ба рӯзномаҳои “Ҷумҳурият”, “Садои мардум”, “Минбари халқ”, “Халқ овози”, “Народная газета”, “СССР” ва “Фараж”, ҳафтаномаҳои “Дайджест пресс” ва “Омӯзгор”, маҷаллаҳои “Бонувони Тоҷикистон”, “Хорпуштак”, “Илм ва

Дар Ватан рӯзӣ агар нест, на айби Ватан аст, Айби соҳибватану айби туву айби ман аст! Бешак гуфтаҳои болозикр ҳақиқати комил ва воқеист, ки тамоми дастоварду комёбиҳо манша мегирад аз сулҳ, субот, оромӣ, дӯсти ва ободонию ободкорӣ! Хушбахтона имрӯз Тоҷикистон-Ватани азизу ҳамешасабзи моро дар арсаи ҷаҳонӣ бо ҳамин хусусиятҳои хосаш медонанду мешиносанд ва ногуфта намонад, ки ин ҳама дастоварду комёбиҳо бевосита бо ибтикори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ

Баъди пошхӯрии Иттиҳоди Шӯравӣ, Ҷумҳурии Тоҷикистон 9-уми сентябри соли 1991 истиқлолияти худро ба даст овард ва дере нагузашта дар коми ҷанги шаҳрванди фурӯ рафт. Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Осиёи Миёна ягона давлате мебошад, ки аз Иттиҳоди Шӯравӣ ба он ягон баъзаи моддӣ техникӣ ҳарбӣ мерос намондааст ва барои таъсиси Артиши милли корро аз сифр дар заминаи холи оғоз намудааст.Дар Иҷлосияи XVI-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аз 16-уми ноябр то 2-юми декабри соли 1992 дар хоҷагии ба номи

Оре, ҳамаи пирузиҳо ва дастовардҳои бузург, ки барои инсоният насиб мегардад, аз муҳаббати шахсият нисбати гиромидошти фарҳанг ва асолати миллӣ сарчашма мегирад. Маҳз худшиносии миллии аст, ки мо дар оғӯши Ватан баҳри рушду нумӯи кишвар саъй мекунем. Ҳатто равшанфикрону донишмандони мо ҳама бузургиву кору пайкори ҳамидаро бе хоки Ватан ҳеҷ медонанд. Пас аз ин бар меояд, ки хоки муқаддаси Ватан ва эҳтироми ин сарзамини биҳиштосои мо Тоҷикистони азиз, мояи ифтихори миллии ҳар як ҷавони

Ҳар як шахси солимфикр ба хусус ҷавонписарон аз замони қадим хизмати ҳарбиро қарзи шаҳрвандии хеш дониста, аз давраҳои пеш баҳри дифоъи Ватан ҷонро фидо мекарданд. Ҳатто қаҳрамониҳои онҳо дар асарҳо ва достонҳои шоирону нависандагон қайд карда шудааст: чуноне, ки шоири бузург Фирдавсӣ гуфтааст: Ҳама тан ба тан ҷон ба куштан диҳем, Аз он беҳ ки кишвар ба душман диҳем. Ин нангу номуси Ватандустиву ватанпарастии халқи тоҷик  аз даврони пеш сар карда то ба имрӯз идома ёфта истодааст, ки мисоли он