Ҷавонону варзишгарони хушиқбол, Сокинони шарафманди Тоҷикистон! Бо ихлосу фараҳмандӣ ва сипоси беандоза  ҳамаи Шуморо ба муносибати ҷашни байналмилалии Наврӯз, ки яке аз муқаддастарин ва зеботарин ҷашни бостонии мардуми тоҷик маҳсуб меёбад, сидќан шодбош мегӯям.  Наврӯз иди аҷдодии мардумони ориёӣ буда, таърихи куҳан дорад. Чӣ тавре, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд менамоянд:

Модарони меҳрубон, Бонувону хоҳарони гиромиқадр! Дар оғози фасли зебои сол, баҳори нозанин, ки замини биҳиштосои  Тоҷикистони азиз  пироҳани сабз ба бар карда, мардуми шарифи он дар фазои  сулҳу амнияти пойдор, ваҳдату истиқлолияти комил зери роҳнамоии Пешвои муаззами миллат,  муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон, зеботарин ҷашн – Рӯзи модарро тантана менамояд, бо камоли эҳтиром ва самимияти хосса аз номи худ ва тамоми ҷавонону варзишгарони кишвар ҳамаи Шуморо ба муносибати ин ҷашни фархунда шодбош мегӯем.